PERSONAL | Gewoon even zeiken over die tentamens

De afgelopen week én ook nog eens de volgende week staan voor mij in het teken van mijn tentamens. Soms hoor ik mensen klagen over 2 of 3 tentamens, maar jongens, ik heb er dus gewoon 9. Eigenlijk zelfs 10, want er zat er eentje tussen die uit 2 vakken bestond. Ik ben al ongeveer 4 mental break downs ondergaan, dus wil je hier meer over weten.. Klik op de "READ MORE" button.

PERSONAL | Haar doneren: mijn ervaring

Inmiddels is het alweer 1,5 week geleden dat we de knoop doorhakten. Of nou ja, de knoop.. Ons haar. 1,5 week geleden namen een vriendinnetje en ik namelijk de beslissing om ons haar te doneren aan de Nederlandse Haarstichting te doneren. Hoe ik tot deze beslissing kwam en wat mijn ervaring is ga ik je in dit artikel allemaal vertellen.

Klik snel op de 'READ MORE' button om verder te lezen. 

PERSONAL | Say hi!

Hebben jullie het al gehoord? Q-music dj Niek van der Bruggen vind blijkbaar dat wij Nederlanders elkaar maar veel te weinig begroeten. Zoals jullie laatst konden lezen "project positief tag"- post, ben ik het helemaal met Niek eens! Leuk dat dit zo snel op elkaar aansluit. Maandag 3 november, morgen dus, heeft hij uitgeroepen tot "Nationale zeg eens hoi dag". En zijn ervaringen deelt hij op de radio met ons. Ik moet zeggen.. Ik ben enorm benieuwd naar zijn ervaringen, en doe dan ook zeker mee aan deze dag! Maandagen zijn natuurlijk niet altijd de leukste dagen, maar wie weet wordt het zo toch nog wat leuker om je bed uit te komen.

De wereld stukje bij beetje verbeteren, doen jullie ook mee?

PERSONAL | Ode aan mijn onbekende helden

Pinterest

Wat me deze week toch allemaal wel niet overkwam.. Het begon allemaal afgelopen dinsdag. Ik stond bij de kassa om wat boodschapjes af te rekenen, tot ik tot mijn verbazing mijn pinpas niet kon vinden. Niet in mijn zak. Niet in mijn tas. En al helemaal niet in mijn portemonnee. Thuis nog een keer alles gecheckt, maar nee. Ook niet. Wat nu? Een nieuwe aanvragen kostte zeker een week, en een week zonder eten leek me niet heel aantrekkelijk. Dus ik pakte de telefoon en ging wat winkels bellen waar ik was geweest. Zonder resultaat. Helaas. Voor de grap belde ik de NS. Vol ongeloof dat zij mijn pinpas zouden hebben. Én dat nou juist zij hem wél hadden gevonden in de trein. Bedankt onbekende conducteur of reiziger. Door jullie lijd ik nu geen honger, want ik kon de volgende dag mijn pasje al ophalen! Maargoed, daar bleef het natuurlijk niet bij..

De volgende dag (dag van het pasje ophalen (!)) ging ik nog even langs de winkeltjes. Kijken voor borden en handdoeken enzo, want dat doen mensen die net op kamers zijn gegaan. Niks gevonden. Daarnaast was het ook nog eens tijd om alweer richting mijn werk te gaan. Bocht om en.. TSSSJJJJJJJJJJJJ. Mijn ogen wijd opengesperd. Zul je toch niet menen he. Band lek. Gelukkig nog op tijd op mijn werk aangekomen, maar daarna moest ik toch echt helemaal terug naar huis lopen. Tijd om de band te plakken met behulp van een bevorderde bandenplakker. Buitenband eraf. Binnenband eraf. Teiltje water erbij. Plak gereedschap. Maar..

PERSONAL | Update over mijn 'grown-up' - life

De laatste blogpost is alweer twee week geleden. Hoe kan dat?! 'Heb het heel druk gehad enzo'. Nee maar echt. Heel druk. En dat was ik natuurlijk niet meer gewend, want zoals jullie misschien wel weten deed ik afgelopen "schooljaar" 1 vak overnieuw, om zo nog mijn VWO diploma binnen te kunnen slepen. Dat hield in dat ik alleen op de maandagochtend les had. En voor de rest? Series kijken, werken en heeeeeel veel chillen. Dus verplichtingen had ik niet zoveel.

In mei had ik dan eindelijk mijn eindexamen (had ik natuurlijk super hard voor gewerkt op elke maandagochtend, kuch) en begin juni kreeg ik te horen dat ik geslaagd was! Woeee! Maar wat nu? Ik was af en toe wel wat op zoek gegaan naar een nieuwe opleiding, maar veel kwam daar ook niet van terecht. Zo'n keuze maken is lastig. Daarnaast moet je je eigenlijk voor alle hogescholen en universiteiten al voor 1 mei inschrijven. Had ik dus niet gedaan. Uiteindelijk heb ik last-minute toch nog een opleiding gevonden. Volgend jaar ben ik een studentje aan de TMO Fashion Business School. Zin in!

Maar daar kun je natuurlijk niet de hele tijd heel erg druk mee zijn opeens, toch? Klopt. Ik ben ook nog eens op kamers gegaan. Ik zit nu met 3 andere meiden in een huisje (met tuin!). Heel erg raar om opeens op jezelf te wonen. Ik moet nu opeens dingen kopen als peper en zout, bestek, handdoeken. Ondanks dat het nog een beetje voelt alsof ik hier op vakantie ben, krijgt alles steeds meer een plekje. Het eindresultaat krijgen jullie nog te zien. Gaat nog wel even duren. Vanochtend en vanmiddag in ieder geval zoveel opgeruimd en uitgepakt dat eindelijk de vloer weer te zien in. Ook fijn natuurlijk.

Ondertussen blijf ik gewoon nog zeker 20 jaar een amateur 'grown-up' mevrouwtje, want afwassen is niet mijn ding (beneden staat alweer een berg), opruimen is niet voor mij weggelegd (wordt er wel steeds beter in denk ik), en rekeningen vind ik dus ook maar niks. En ik moet ook nog eens zo werken.

Heh jakkie. Geef mij maar een zandbak en een zakje snoep.

PERSONAL | Happy pills voor de avond4daagse

Pinterest

Het is weer tijd voor de Avond 4 daagse. Hordes kinderen in een lange luidruchtige rij zingen de straten door. Potjes met vet hopen zich op en er heeft nog nooit zoveel boven op die berg gestaan. Een meisje hurkt aan de kant, gehaast strikt ze haar veters en vervolgens rent ze weer terug naar de plaats waar ze vandaan kwam, nu zo'n 15 stappen verderop. Zakken snoep vliegen de rijen door, want daar halen de kinderen de energie en hun vrolijkheid vandaan.

Kunnen jullie je nog de zakdoek met citroen en pepermunt herinneren? Ik ben daar altijd nog door gefascineerd. Klasgenootjes konden zo blij worden door aan een zakdoekje te likken. Hoe zou dat proeven? Na al die jaren weet ik het nog steeds niet, en de vraag blijft. Tijd voor actie dus.

Aan het einde van de 4 dagen is het tijd voor nog meer snoep. Het einde is in zicht en vaders, moeders, opa's en oma's, ooms en tantes omhelzen hun kind. Met snoep. Aan touwtjes. Heel veel snoep aan touwtjes. En langzaam verdwijnen de hoofdjes daarachter.

Een goed en leuk initiatief dat lopen. Die 4 dagen. Ook best veel, die 40 kilometer in totaal. Beetje jammer van de snoep. Dat dan weer wel. Zucht.. Wat een jeugdsentiment!

PS: Heb stiekem nu toch eigenlijk wel aardig zin in wat snoep.

PERSONAL | Gespleten wereld

De tijd stond stil. Ik stond stil. M'n blik gericht op de grond. Bonzend hart. In m'n keel. De rest van de wereld ging door. Met fietsen. Met lopen. Met bellen. Met spelen. Ik niet. Mijn wereld niet. Alles ging aan mij voorbij. Alles werd zwart. Behalve de grond. Sneller bonzend hart. Een slaak. Een kreet. Wijd opengesperde ogen. Van schrik. Van angst. Van onwetendheid. 

Het moment was daar. Ik draaide haar om. Daar lag ze. In kleine deeltjes verspreid over de straat. Over de stenen. Gebarsten. Gespleten. Voor een deel verbrijzeld. De wereld ging door. Nog steeds. De mijne stond stil. Nog steeds. Een traan rolde over mijn wangen. Het was gebeurd. Niets zou dit meer veranderen. Geen weg meer terug. Nog in de war griste ik de laatste deeltjes bij elkaar, in de hoop dat er nog redding was. Het tegendeel bleek. Vaarwel iPhone. Het was een mooie tijd. 

PERSONAL | Verkouden taferelen

Het is bijna 11 uur 's avonds, minstens 6 dagen later. Het besef dat ik nog steeds verkouden ben begint langzaam aan te komen. Hoe heeft het zover kunnen komen. Like. This was the worst time ever. Ik weet nog wel dat ik me altijd zo kon irriteren aan dat ene meisje of jongen in de klas die telkens wat stond te snotteren. Onbegrijpelijk dat soort dingen. Maar nu. Ik neem alle irritaties terug.
Van een hatsjoe tot een schorre stem achter de kassa. "Heeft u een .. *kuch kuch* bonus *kuch kuch* kaart?" Heerlijk dat soort taferelen, not. Gelukkig zijn er bij dit soort taferelen ook hoogtepunten, zoals "de neusspray". Eindelijk weer even hoop op een toekomst waarin je weer vrij kunt ademen. En daarbij niet te vergeten het "het stoomkwartiertje".
Ondertussen heb ik al zo'n 3 mensen aangestoken, dus helaas, mijn verkoudheid is nog steeds een gevaar voor de mensheid. Nog even volhouden, zeggen ze dan. Maar wat als ik dan al in m'n eigen neus gestikt ben?

PERSONAL | Happiness is the truth

via: weheartit

Ik denk dat we zo ondertussen allemaal wel bekend zijn met deze soundtrack van Despicable Me 2; Happy van Pharell Williams. En hé, een toepasselijker liedje is er niet bij deze dag, want het is.. International Happy Day of Happiness! 

Geen lang verhaal deze keer, maar gewoon even een blogpost om eventjes stil te staan bij vandaag. Welke kleine dingetjes maakten jou vandaag blij?

Was het dat lieve kleine kindje wat even naar je glimlachte? Dat kopje thee wat je moeder even langs bracht? Of misschien dat croissantje wat je in je pauze had gekocht, waar je zolang naar uitkeek? 

PERSONAL | Had ik maar een tijdmachine..

Het is maandagmorgen 7 uur, de wekker gaat. Ik draai me nog even om, maar spring dan m'n bed uit. Grijp naar m'n sportbroekje, loop de trap af en trek m'n hardloopschoenen aan. Nog even snel een blokje om. Terug in huis, even een snelle douche en daarna een gezond ontbijtje. Met een beker koffie in de hand loop ik naar m'n zwarte autootje. Motor gestart, tijd om naar m'n werk te gaan.

Ik open m'n kledingwinkel, moedig m'n team aan, en de verkoop kan beginnen. Het leukste van m'n winkel vind ik dat we bekend staan om het goede advies dat we onze klanten geven. Misschien is klanten ook niet helemaal het goede woord, want eigenlijk benaderen we iedereen gewoon als onze 'vriendin'. Hoe leuk is het om te zien dat we ze zelfvertrouwen en een glimlach kunnen geven, met alleen een nieuw setje kleding!

PERSONAL | Bagage drager

Het begon allemaal op een wisselvallige winterse dag ergens in Nederland. Nou weten wij als geen ander dat het weer onvoorspelbaar is. Terwijl je met een cocktail in de hand in de tuin van het zonnetje zit te genieten, kan het zo maar eens zijn dat, terwijl je een slok neemt, het met bakken neerstort.

En met die regen begon de wisselvallige winterse dag. Ik deed m'n gordijnen open, en had me voorgenomen om dit weer meer dan te bestrijden. Met een paraplu (heftig). Maar net nadat ik op mijn fiets zat, was de regen alweer gestopt. Terug gaan om die irritante paraplu naar huis te brengen? Nee, dat was voor mij geen optie. Omfietsen, daar doen we niet aan. Paraplu vastgebonden op m'n bagage drager. Ik als lui persoon nam de moeite niet om die paraplu ook maar even in huis te leggen. 

En zo begon dit onderzoekje. Ik begon me af te vragen hoelang deze paraplu achterop bleef zitten, zonder dat hij gestolen werd. Uren en dagen verstreken. Zo'n ruim 2 week later stapte ik op m'n fiets, nog geen minuut later begon het te regenen. Ik greep naar m'n bagage drager. Shit.

PERSONAL | Loop ik gewoon door

Met m'n auto theorie-boek in de hand loop ik naar de auto. M'n moeder vraagt waarom ik dat ding überhaupt meeneem, want hé, als het goed is heb je toch al gewoon alles goed geleerd? Maar mam.. Het voelt veilig. Oké, hup, vooruit. Je moet wel op tijd zijn. Onderweg in de auto zie ik om me heen allemaal verkeersborden. Moet dit nou echt? Wat betekende die ook alweer? HA! Mam, ik zei toch dat het veilig was om dat boek mee te nemen.. Nog snel even opzoeken.. 

Aangekomen op "de plek des onheils", staan er zo'n 30 mensen in de rij om hun ID af te geven en vervolgens een sleuteltje (voor een kluisje waar ik dat theorieboek helaas in moet leggen, maar, maar, maar, dan voel ik me niet meer veilig..) te krijgen met een cijfer erop. Het zou wel leuk zijn als ik m'n geluksgetal 2 kreeg, dacht ik. Ik was enorm verbaasd toen ik ook daadwerkelijk dat cijfer kreeg. De sterren staan aan mijn kant! Dit kan niet anders dan goed gaan!

De blikken om me heen halen dat goede gevoel helaas toch snel weer naar beneden. Een aantal zenuwpezen staan achter me, voor me, naast me.. Over 5 minuten begint het examen. Ik kijk na een minuut weer even op de klok. Heh shit. Nog steeds 5 minuten. Weer een zenuwpees voor me. Ondertussen geloof ik dat ik er zelf ook ééntje begin te worden. Ik ben nog zenuwachtiger dan voor m'n schoolexamen. Maar waarom?

PERSONAL | Van 2013 naar 2014

We hebben nog 365 dagen om iets van 2014 te maken, maar nog maar een aantal uur om 2013 goed af te sluiten. Wat is dat ene wat jij nog wil doen? Doe het. Want hoe gaaf is het om 2013 met een goed gevoel af te sluiten, en daarmee 2014 goed te beginnen?

Ik kan jullie wel een hele preek mee gaan geven over dat jullie allemaal nieuwe kansen krijgen als de klok vanavond 12 uur slaat. Dat je veranderd als mens, en dat alles dan in één keer weer helemaal goed wordt, maar uiteindelijk gaat het toch om de quote van hiernaast; "life is what you make it". 

Tot zover mijn idee van oud&nieuw. Ik ga nu nog even hard aan de slag met het opruimen van mijn kamer, enzovoorts. (Zodat ik 2013 natuurlijk goed kan eindigen.)

Happy old 2013 & happy new 2014! *drie zoenen*

PS: hoe zit het met jullie "pot vol goeds" ?

PERSONAL | Gezocht: 'het jaar op het witte paard'

Geen prins op een wit paard, nee. Ik ben op zoek naar het 'jaar op het witte paard'. Normaal ben ik niet zo bijgelovig, maar dit jaar misschien toch wat meer.. Wat wil je ook met die 2013. En daar blijft het niet bij. Een paar voorbeelden; de examens die 13 mei begonnen, om 13:30 uur, 13 dagen met examens, uitslag op 13 juni. En dat je dan zakt.

Hoe zorg je ervoor dat je al dat ongeluk omzet in geluk? Geluk heb je in je eigen hand, wordt soms gezegd. Nou mooi is dat. Als het dan toch in mijn eigen hand had gelegen, had ik best even de moeite kunnen nemen om dat geluk over mezelf heen te strooien, om zo wél te slagen. Maar helaas.

Of, had dit allemaal zo moeten zijn? Om te realiseren dat het anders kan? Extra beseffen hoe geweldig 2014 wel niet wordt, alles extra waarderen. De kansen worden gekeerd, zo heet dat toch in die bijgelovige wereld?

In 2014 komt het woord YOLO zo erg centraal te staan. Alle kansen die je krijgt aanpakken. En voor nu? Doen alsof het al 2014 is. Dit wordt een zomervakantie en schooljaar om nooit meer te vergeten..

Morgen om 13.00 uur een sollicitatiegesprek. Beetje jammer weer.

PERSONAL | Verleden, heden en toekomst

Examens, examenreis en gala zijn voorbij. De eerste stappen naar de nieuwe fase is gezet, maar morgen wacht ons eerst nog de uitslag. We zien het allemaal wel. Komen we er dit jaar niet, dan wel volgend jaar. We kunnen ook even positief gaan kijken. Wat hebben we dit jaar al allemaal bereikt? Wat hebben we dit jaar allemaal wel niet voor het eerst gedaan? Wat waren de hoogtepunten?

PERSONAL | Worldchanging

Waarschijnlijk kent iedereen dat gevoel wel. Dat gevoel dat je krijgt na een indrukwekkende film die je hebt gezien. Heldhaftige acties, mooie gedachtes, mensen die zo enorm positief in het leven staan.. En zo kun je nog wel een aantal dingen opnoemen. Het gevoel wat je dan krijgt is, bijna, onbeschrijfelijk. 'Worldchanging'. Meteen komt er een hele nieuwe aanpak van je leven in je hoofd tevoorschijn, en vliegen er gedachtes rond die beginnen met; 'vanaf nu..'

Maar waarschijnlijk weet ook iedereen wel dat hier niets van terecht komt. Oftewel, we duiken ons bedje weer in en worden vervolgens de volgende morgen wakker met het vaste ritueel dat ons staat te wachten. Zonder die reis naar Australië met dat zelfgemaakte bootje.

Gelukkig zijn daar nog de dromen, waar onze fantasie werkelijkheid kan worden. So.. Sweet dreams!

PERSONAL | Guido en Gevolg

Het verhaal van het verdwenen kussen zou nog vervolgd worden. Harstikke spannend, ahum. Helaas geen kaartjes gekregen van mijn kussen die ergens op het strand zat te bakken in de zon, of aan het backpacken Amerika was.. De jaren gaan voorbij, en jammer genoeg wordt ook ik steeds ouder. Daarbij ook vergeetachtiger. Mijn kussen lag gewoon beneden op de bank waar ik hem die middag had neergelegd voor mijn zieke broertje. Blijkbaar werkt dat karma toch niet altijd.

PERSONAL | Gezocht: kussen

Nadat ze zich een weg had gebaand door de kleding die overal verspreid lag over de kamer, kwam ze tot het volgende obstakel. De kleding op haar bed. Misschien was het toch slimmer geweest om naar je moeder te luisteren, maar dat is allemaal achteraf.. 

PERSONAL | Nummer 1 broertje van de maand

Als je ouders druk of weg zijn, wil het nog wel eens voorkomen dat jij wat taken van ze moet overnemen. Als je dan twee broertjes in huis hebt wonen, waarvan er ééntje nog net niet helemaal voor zichzelf kan zorgen.. Reken er dan maar op dat je hem een keer naar bed moet brengen, of van school moet halen. 

PERSONAL | Merci dat jij er bent

Vandaag is de dag dat de één liever in zijn bed blijft liggen en de ander omringd wordt door chocola en flessen witte wijn. De dag dat stelletjes elkaar zoetsappige knuffeltjes met "I love you" geven. De dag waarop de bloemisten en postbodes overuren draaien, althans volgens de films. De dag waarop veel vrouwen toch weer teleurgesteld worden door hun vergeetachtige man of vriend. De dag waarop er meer foto's over een Forever Alone dag worden verspreid, dan nieuwsberichten over bomaanslagen ergens in, bijvoorbeeld, Syrië..