maandag 31 december 2012

DIY | Een pot vol goeds.

Tsjongejonge, dr komt geen eind aan met dat bloggen van d'r. In nog geen twee weken wel 4 posts, ik zal jullie voorlopig maar even met rust laten. Gelukkig blijven jullie zelf de keuze te houden om wel of niet te kijken en te lezen..

Maar goed, wat ik dus had gevonden. Internet surfend kwam ik op een of andere site met een plaatje waarop echt een geweldig idee stond. Misschien een beetje psychologisch, maar ach, we moeten alles toch een keer geprobeerd hebben in het kader van 'yolo'. Oké hier komt het.

Wat heb je nodig?
- Eén jaar
- Potje/vaasje/doosje
- Pen of potlood
- Notitie blaadjes

Wat is het idee?
Over precies 24 uur is het 2013. Een nieuw jaar, nieuwe ronde, nieuwe kansen. Elke keer als er iets goeds, leuks, moois gebeurt het aankomende jaar, pak je een notitie blaadje. Je schrijft erop wat er is gebeurd en je stopt het in de pot. Het kan natuurlijk ook iets anders dan een notitie blaadje zijn, gewoon meteen de herinnering, zoals een bioscoop- of een treinkaartje. Op oudejaarsdag (volgend jaar dan) kun je de pot legen, en kun je teruglezen wat voor leuks er allemaal is gebeurt afgelopen jaar. Heel wat makkelijker als een heel dagboek bijhouden, dus mijn pot staat al klaar. Doe je mee?

vrijdag 28 december 2012

LIST | H&M Wishlist.

De nieuwe H&M catalogus lag weer in de bus, en dat betekend weer eindeloos bladeren. Onder het genot van een kopje thee uiteraard. Nou okee, zo ging het deze keer niet helemaal. Vakantie betekend druk zijn, maar nooit te druk om (bijna) elke dag alle kledingsites in de gaten te houden. Zodoende kwam ik dus op de nieuwe collectie. Ondanks dat de inhoud van mijn bankrekening me in de steek heeft gelaten, hebben we toch even een wishlist gemaakt.


1. Sweater 4,95
2. Jack 39,95
3. Blouse 14,95
4. Tas 29,95
5. Jack 49,95
6. Laarzen 39,95
7. Halsketting 9,95
8. Nagellak 3,95
9. Rok 9,95

woensdag 26 december 2012

PERSONAL | Irritante ballonnen & jeugd sentiment.

Ondertussen zijn sinterklaas & 1e kerstdag zijn alweer voorbij, net als de duizenden verjaardagen hier in dit huis. December zal altijd de maand van de feesten en verjaardagen blijven, maar ik heb er niks op tegen. Aangezien het alweer de 26e is vandaag, is er ook alweer bijna een einde gekomen aan december. Dat betekend bijna januari, en een heel nieuw jaar wat er aan zit te komen, samen samen met alle goede voornemens. Sporten, minder koekjes en snoepjes naar binnen werken, goeie cijfers halen.. en ga zo nog maar even door. Gewoon het standaard lijstje, en waar natuurlijk ook weer niet zo veel van terecht komt.

Al die verjaardagen van broertjes brengen niet alleen veel taart en irritante ballonnen, maar ook cadeautjes en cadeaubonnen. Cadeaubonnen van de intertoys. Zie je het al voor je? Met een kleine dreumes, van zo'n 5 of 6 jaar, tsja zelfs als ze net jarig zijn geweest is het hartstikke lastig om die leeftijden te onthouden, in zo'n gigantische winkel vol met heilig speelgoed, en nog een tiental aantal smekende kinderen. Helemaal hysterisch werd dat kind, en maar heen en weer rennen. En dan wou die weer dit, en dan weer dat. En ik moest mee. Allemaal jeugd sentiment. De meisjes-speelgoed afdeling sprong natuurlijk weer meteen in het oog, want om al dat roze spul kun je niet heen. Dat ik vroeger toch helemaal fan was van al die barbie's en poppen. En heel toevallig stond mijn basisschool juf daar ook, ze zal wel gedacht hebben. "Nog steeds niet een beetje volwassener geworden?"

Na zo'n 2 uur in die winkel door te hebben gebracht, een hoofdpijnaanval te hebben gekregen van de muziekjes die het een en ander speelgoed uit blèrt, het blijft tenslotte leuk om op al die knopjes te drukken, en een aantal Cars - spulletjes rijker te zijn, konden we weer terug naar huis. Thuis verdwenen de nieuwe spulletjes weer op zijn kamer, gepropt tussen de andere tientallen autootjes en ander spul, klaar om een spelletje op de iPad te spelen. De jeugd van tegenwoordig. 

woensdag 19 december 2012

PICTURE IT | Fotodagboek als verstop-theorie.

Op de een of andere manier zijn toetsweken gewoon niet goed opgevoed. Het ene moment denk je rustig je gangetje te kunnen gaan, met af en toe wat schoolwerk, maar met voor de rest zeeën van tijd, alles gaat goed, brave toetsweek. Maar dan.. Staat ie daar opeens voor de deur, de brutaliteit! En als je hem dan vriendelijk verzoekt om weg te blijven, dan luistert ie natuurlijk niet. Nee hoor, opeens was het zover.

Afgelopen vrijdag begon die toetsweek dan, een prachtige start gemaakt met een depressief makende wiskunde toets. En laten we nou net meemaken dat het rekenmachientje er ook nog eens mee stopt, net als je de toets bent begonnen. Hoe ik die toetsweek uiteindelijk toch nog overleeft heb, heb ik hier al eens beschreven, bomvol met tips.

Toetsweek is de ideale week van het uitstellen, dus ik ben mij als een soort van fotograaf gaan verstoppen voor de toetsweek. Kan dat? Ik heb geen idee, maar we doen wel even alsof. Een heel toetsweek-fotodagboek, speciaal voor de mensen die zich vervelen en zin hebben om plaatjes te bekijken. Het is tenslotte vakantie, dus we hebben zeeën van tijd! En voor degene die morgen toch nog een toets hebben; dan kun je dit stukje tekst voor het uitstellen gebruiken en heel veel succes nog met leren!

Van links naar rechts:

1. Zoals je ziet begon de toetsweek met een prachtige motivatie. Deze keer was het zelfs zóver gekomen dat ik mijn computertje had ingepakt, met daarop een papiertje dat ik echt absoluut níet op Facebook of Twitter mocht kijken.
2/3. Maar goed, na die verschrikkelijke wiskunde toets moest alle stress er toch even uit. Laat youtube daar nou even ideaal voor zijn. En na een leer ontwijk-tocht door het huis vond ik de oude gitaar van mijn moeder. Gitaar spelen en Christine heten gaat niet helemaal samen, maar een leuke poging was het wel.

4. Mijn moeder was ook heel blij met me deze toetsweek, want koken kan in dit rijtje niet ontbreken.
5. In de toetsweek sluit ik mezelf altijd af op m'n kamertje, en ondanks dat ik had afgesproken met mezelf om mijn mobieltje er niet bij te pakken, kon ik mezelf natuurlijk niet inhouden. Brabbel-buien tegen zo'n Siri ding brengt echt leuke uitkomsten.
6. Niet alleen mijn moeder was blij met me, maar ook de kerstman. En ook al bestaat hij natuurlijk helemaal niet, hij zal het vast leuk hebben gevonden dat het kerst-sfeertje ook in dit huis weer compleet is. Zo. Weer een uur niet hoeven te leren.

7/9. Internet-shoppen. Onmisbaar in een toetsweek. Punt.
8. Leren bij kaarslicht geeft rust, totdat je met de kaarsjes gaat spelen. Op zich is het niet een aanrader om je markeerstift boven het vuur te houden. Het plastic smelt, en de stift is uitgedroogd. Gelukkig is deze groene markeerstift helemaal niet zo mooi, en doet de roze het nog.

donderdag 6 december 2012

PERSONAL | Wannabe James Bond in een lesauto.

Nadat de telefoon was gegaan voor het maken van een afspraak voor de eerste rijles, begonnen mijn knieën toch eigenlijk wel een beetje te trillen. Best wel spannend. Vandaag was dan die de dag van de gemaakte afspraak, de eerste rijles. De zenuwen begonnen toch wel een beetje op te spelen naarmate de dag vorderde. Wat als het fout gaat? Wat als ik per ongeluk het stuur los laat en er daar prompt een auto staat? Zulke vragen schoten door mijn hoofd.

Mijn ouders zijn natuurlijk ook weer heel typisch. De lesauto kwam aanrijden, en ze begonnen spontaan te joelen en te klappen. Geweldig. Maar daar gingen we hoor, eerst maar eens op naar het industrieterrein. Rondjes rijden, knipperlicht aan en uit, sturen, gas geven, remmen, schakelen, rotondes.. We hebben het allemaal gehad.

Op een gegeven moment zat ik natuurlijk weer een beetje weg te dromen. Ik begon me net een beetje als James Bond te voelen. Elke beweging die je kon maken, kon iets groots aanrichten. Wie weet kan dat paaltje wel een gigantische explosie aanrichten, je weet maar nooit. Ondertussen steeds sneller en sneller. Met de normale 10 km/uur op mijn oude vertrouwde fietsje, was die 60 km/uur toch opeens wel snel. En dat alles met de thema song in m'n hoofd.

Helemaal in dromenland dus, maar toen verscheen er opeens een kat. Helemaal uit het niets.. Hoppa, stuur werd natuurlijk snel overgenomen. Gelukkig leeft de kat nog, en hoefden we hem niet te begraven. We waren in ieder geval weer even terug in de realiteit.

Dus alles staat nog, geen explosies, geen mensen die zijn aangereden. Dat valt nog best mee voor een meisje met blonde haren hè. En wat was het super geweldig! Nooit gedacht dat ik het zo leuk zou gaan vinden. Op naar die tweede les! En tot dan? Ik kan de hele wereld aan. Net als James Bond.