donderdag 16 januari 2014

PERSONAL | Loop ik gewoon door

Met m'n auto theorie-boek in de hand loop ik naar de auto. M'n moeder vraagt waarom ik dat ding überhaupt meeneem, want hé, als het goed is heb je toch al gewoon alles goed geleerd? Maar mam.. Het voelt veilig. Oké, hup, vooruit. Je moet wel op tijd zijn. Onderweg in de auto zie ik om me heen allemaal verkeersborden. Moet dit nou echt? Wat betekende die ook alweer? HA! Mam, ik zei toch dat het veilig was om dat boek mee te nemen.. Nog snel even opzoeken.. 

Aangekomen op "de plek des onheils", staan er zo'n 30 mensen in de rij om hun ID af te geven en vervolgens een sleuteltje (voor een kluisje waar ik dat theorieboek helaas in moet leggen, maar, maar, maar, dan voel ik me niet meer veilig..) te krijgen met een cijfer erop. Het zou wel leuk zijn als ik m'n geluksgetal 2 kreeg, dacht ik. Ik was enorm verbaasd toen ik ook daadwerkelijk dat cijfer kreeg. De sterren staan aan mijn kant! Dit kan niet anders dan goed gaan!

De blikken om me heen halen dat goede gevoel helaas toch snel weer naar beneden. Een aantal zenuwpezen staan achter me, voor me, naast me.. Over 5 minuten begint het examen. Ik kijk na een minuut weer even op de klok. Heh shit. Nog steeds 5 minuten. Weer een zenuwpees voor me. Ondertussen geloof ik dat ik er zelf ook ééntje begin te worden. Ik ben nog zenuwachtiger dan voor m'n schoolexamen. Maar waarom?