maandag 26 november 2012

PERSONAL | Deze kip heeft overduidelijk obesitas

De bekende etensgeluiden zoemden ook deze avond weer rond in ons huisje. Schrans hier, schrans daar. Deze avond stond er zo'n kip op het menu. Niet zo'n kipfiletje, die al helemaal van zijn huid en botten ontdaan is, nee, een echte hele kip. Met aardappeltjes, bloemkool en jus. Normaal eten we dit nooit, maar mijn moeder at niet mee. En dat was dus de reden waarom we dit aten, want mijn moeder kan er niet tegen om een hele kip weg te 'bouten'.

Het eten van zo'n kip haalt echt de innerlijke oerman in je naar boven, of in mijn geval de innerlijke oervrouw. Botjes klauwen enzo. Maar helaas, mijn vader en broertjes denken humor te hebben. 'Deze kip heeft overduidelijk obesitas'. 'Kijk dit kippetje leefde gister nog, en nu huppelt ie rond in m'n mond'. 'Hé pap, is dit nou z'n knie?' 'Pap, pap, pap, kijk ik zie z'n hart.'

Ergens is dat natuurlijk ook wel humoristisch enzo, maar mijn trek kromp met grote percentages elke keer als er zo'n opmerking werd gemaakt. Bij elke hap die ik nam zag ik het hele leven van de kip in flitsen voorbij komen. Een lief kippetje die uit een ei kroop, of kraakte, vervolgens met dwarrelende en vrolijke muziekjes op de achtergrond vrolijk rond 'pok pok pokte' (want dat is toch het geluid wat een kip maakt, toch?). Vervolgens een lievige relatie kreeg met een haan, 'kukeleku', en kleine kuikentjes kreeg, maar net op het moment dat ook deze eieren uitbraken, geslacht werd. Zielig zielig zielig.

Maar ja, we eten maar gewoon het bordje leeg. En verder zal ik jullie de foto's van de kip besparen.

dinsdag 20 november 2012

TRIPS | Avontuurlijke reis

Met een kopje thee in de hand op reis. Dat is één van de vele fijne dingen aan de winter. Of herfst, want het is nog niet officieel winter.

Waar gaan we dan naartoe? Want het is buiten koud. En koud is niet fijn. En dat ene kopje thee houd je natuurlijk ook niet echt warm. Dus we blijven binnen. We gaan binnen op reis. En niet zeggen dat je niet binnen op reis kan, en dat je al je hele huis van binnen en buiten kent, want je kan zeker wel binnen op reis.

Je moet wel eerst even je computer opstarten. En dan ga je naar youtube. Ik ben ervan overtuigd dat je op avontuur reis kan op youtube. Steeds verder doorklikken naar andere leuke en mooie nummers. En dan, precies op dat moment dat je een heel gaaf nummer hebt gevonden.. Op dat moment zit je in een andere wereld.

En als je in een andere wereld zit, dan ben je op reis geweest, of ben je op reis. In een andere wereld zijn er andere dingen mogelijk. Zijn er misschien wel andere mensen, maar dat ligt dan weer net aan je fantasiegehalte.

Op je eigen reis, in je eigen fantasie, met je eigen kopje thee. Alles mag en kan je verder zelf beslissen. Met dit ene kopje thee, en die ene klik, zit je zometeen misschien wel op het strand. Of tussen de Afrikanen. Je weet maar nooit.

Ik ga zo ook maar eens op reis.. Eerst maar even mijn kopje thee klaarmaken.

maandag 12 november 2012

PERSONAL | Wie ben jij?

Zodra je nieuwe mensen leert kennen, komen daar de vragen als; 'Hoe oud ben je?' 'Waar zit je op school?' 'Wat wil je later gaan doen?', en ga zo maar door. Of je iemand daar ook echt goed van leert kennen, is dan alleen weer een ander verhaal. Waarom gaan we niet eens een keer op een andere manier kennismaken met nieuwe mensen? Wat is typisch 'jij'?

De afgelopen tijd ben ik daar eens op gaan letten, wat nou typisch 'mij' is. Hier zijn een paar voorbeelden;


  • Ik kan er niet tegen als iemand anders de nieuwe pindakaaspot 'aansnijdt',
  • Als de deur openstaat, kan ik niet leren,
  • Als ik in de trein zit, en we stoppen bij een station, dan kijk ik door het raampje, en vul ik de gesprekken in van de mensen die op het perron staan,
  • Ik zoek in alles een teken,
  • Als ik leer zet ik een bril op, dan voel ik me slimmer.

  • Misschien als we dit soort dingen van elkaar weten, dat we elkaar dan wel veel beter leren kennen. En dat is natuurlijk nooit verkeerd!

    zondag 4 november 2012

    PERSONAL | Blauwe aantrekkingskracht

    Alweer bijna veertien jaar geleden is het. Ik weet nog als de dag van gister, dat we gingen verhuizen, en in dit huis terecht kwamen. Mijn moeder was net bevallen van mijn broertje, en zat nog in het oude huis met een kleine baby, terwijl mijn vader en ik het huis 'woon-klaar' moesten gaan maken. De bouwvakkers hadden er een blauwe keuken ingezet. En als klein meisje van 3 jaar, vind je alle kleuren prachtig. Het liefst had ik het huis toen in een regenboog-interieur gezien. Maar helaas.

    De jaren verstreken. En regenboog kleuren bleken toch iets meer voor kleurplaten, en bloemen te zijn. En dus niet voor een keuken. Mijn haatgevoelens tegenover het huis, maar vooral die keuken, groeiden. En als hoogtepunt besloten mijn ouders om ook nog eens twee blauwe banken te kopen. Iets in de richting van; 'omdat het zo leuk bij elkaar staat'.

    Ik dacht me erover heen te kunnen zetten, en besloot om de inhoud van mijn kledingkast aan te passen aan de kleur van de banken en de keuken. Wie weet staat het dan allemaal wel heel erg mooi bij elkaar, en wordt mijn hele leven prachtig. Maar helaas. Het tegenovergestelde bleek. Ik haatte nu niet alleen de inrichting van het huis, maar ook de inhoud van mijn kledingkast kon ik niet meer aanzien.

    Gelukkig is het deze week anders. Deze week ben ik echt in mijn nopjes. Na tientallen jaren tegen een echt wal-ge-lijk uitziende keuken te hebben moeten kijken, wordt ie dan eindelijk volgende week vervangen voor een prachtige nieuwe, en niet blauwe, keuken.

    Ha! Doei keuken.
    Nee, ik overdrijf niet, die keuken was echt afschuwelijk lelijk, en extreem blauw dus. En klein. En gewoon bah. Gelukkig mag ik de hamer nu pakken, en laat die hamer nu net extreme aantrekkingskracht hebben tot grote blauwe gevallen. Een heerlijk gevoel om te slopen, echt. Het is een aanrader voor iedereen. Even chagerijnig? Even boos? Pak een hamer, en rammen in die keuken.

    Het is natuurlijk wel handig als je dat alleen doet als het ook echt kapot mag, anders kun je wel eens een dikke ruzie met je ouders oplopen. Just saying, zegmaar.

    Oh, en voor degene die thuis ook een blauwe keuken hebben.. Ik heb niks gezegd.