Daar zit je dan. Ja inderdaad, achter de kassa. Heerlijk aan het werk, en dan.. Dan komt dat moment dat je een bekende ziet. Een bekende als in 'hé, met jou zat ik toch in de kleuterklas?'. Maar de kleuterklas is al best lang geleden, dus ga je twijfelen. Twijfelen of het hem wel echt is. En terwijl je door scant verzin je allemaal scenario's in je hoofd. Wat als ik het aan hem vraag, maar hij helemaal niet op die school heeft gezeten? Wat als hij mij totaal niet herkent? Dat is best ongemakkelijk.
Meer scenario's. Nu de wat positievere. 'Wat als ie me wel herkent?' 'Ach waarom ook niet, zo vaak doet ie hier vast geen boodschappen'.
En toen ik me er dus eindelijk toe had gezet om aan hem te vragen of die op die en die school zat, was het bonnetje al geprint, had ik hem nog een fijne avond gewenst, en was hij al weg.
Dat gebeurt. Soms.
Vervolgens komen de scenario's dat je hem de volgende keer als je hem ziet wel aanspreekt. En dat je er dan niet lang over na gaat denken. En blabla. Goede voornemens, we kennen ze allemaal.
Goede voornemens kan ik meteen weer aan deze dag koppelen. De eerste schooldag. Iedereen is nog helemaal gemotiveerd, maakt zijn huiswerk, heeft grote plannen. Ouders die nog tevreden zijn met hun kinderen. Dat is ook een moment. Een moment wat scenario's op kan leveren, 'dit jaar gaat het beter, als ik me hier maar aan houdt', 'dit jaar ga ik niet zoveel snoepen', 'dit jaar spijbel ik niet bij de sportlessen'. Maar we weten het allemaal, een moment gaat voorbij. En voor je het weet is het weer zover.
Dus terwijl ik nu nog ijverig bezig ben met mijn huiswerk, denk ik maar aan deze quote. Nieuw schoolmotto? Voor een moment dan.
It does not matter how slowly you go, so long as you do not stop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten