PERSONAL | Vroeger was het leuker

Aankomende dinsdag is dus zo'n dag. Zo'n verjaardag weetjewel. Dan wordt ik 'eindelijk' 17. Helemaal leuk enzo. Of eigenlijk niet. Dit is de eerste keer dat ik helemaal geen zin in mijn verjaardag heb, raar hè. Misschien komt het wel door het besef dat we steeds ouder en ouder worden. Of omdat verjaardagen vroeger gewoon leuker waren?

Vroeger keek je al maanden uit naar je verjaardag. Tenminste, dat deed ik. Moeders die kalenders voor je maakten, zodat je de dagen kon afstrepen. En de paar laatste nachten voor je verjaardag waren niet door te komen. Dat waren nou echt eens slapeloze nachten. Een verjaardag was een paar dagen voor je verjaardag opeens veranderen in een ninja, of geheim detective, op zoek naar de cadeautjes. "Niet in de kast? Oh maar dan liggen ze vast onder het bed!"En de verlanglijstjes die eindelijk konden worden ingevuld als de intertoys folder op de deurmat lag.

Een verjaardag was op school aankomen. Ouders die de traktaties in hun handen hadden. Een meester of juf die je naam op het bord had geschreven, ja, met zo'n mooi vlaggetje. Of een ballonnetje. Of nog beter; een vlaggetje én een ballonnetje. Een verjaardag was in de kring op een stoel mogen staan, en dat iedereen voor je ging zingen. Een verjaardag was alle klassen rond mogen in de pauze, en de juffen en meester die op je grote verjaardagskaart wat schreven.

Een verjaardag was ook eigenlijk een excuus om non-stop taart, chips en snoep te eten. En niemand die er wat van zei. Een verjaardag was mogen beslissen wat je s'avonds at, patat! Oké oké, dat mag nu nog steeds. 

En dan heb je nog het feestje. Een feestje was mogen beslissen wie er wel en niet komt. Je doet even stom? 'Jij mag lekker niet op mijn feestje komen. GNE.' 

Eigenlijk keek je stiekem al meteen na de dag dat je jarig was, alweer uit naar je volgende verjaardag.

Maar deze keer niet. Al een paar jaar eigenlijk niet. En dat is stom, want ik wil voor altijd jong blijven.