woensdag 31 december 2014

PERSONAL | Haar doneren: mijn ervaring


Inmiddels is het alweer 1,5 week geleden dat we de knoop doorhakten. Of nou ja, de knoop.. Ons haar. 1,5 week geleden namen een vriendinnetje en ik namelijk de beslissing om ons haar te doneren aan de Nederlandse Haarstichting te doneren. Hoe ik tot deze beslissing kwam en wat mijn ervaring is ga ik je in dit artikel allemaal vertellen.

Klik snel op de 'READ MORE' button om verder te lezen. 

Waarom een goed doel?
Op gebied van goede doelen en donaties heb ik alleen een carrière als WNF-lid achter de rug. Als klein meisje ging ik de deuren langs om geld in te zamelen voor bedreigde diersoorten. Na een paar jaar was het niet meer cool genoeg en stopte ik er maar mee. Vervolgens kwamen er op de basisschool af en toe nog wat schoenendoos-acties voorbij, maar deze heb ik alleen volbracht omdat mijn moeder hier zo op aandrong. Ik voelde me af en toe behoorlijk egoïstisch en ik vond het tijd om daar iets aan te doen. Als student heb ik niet al te veel geld én tijd. Dus een grote sponsorloop of zoiets dergelijks zat er niet in. Via via kwam ik op het idee om mijn haar te doneren. Het leuke is dat je bij veel kappers je haar dan gratis of voor de helft van de prijs kunt laten knippen. Handig voor de studentjes onder ons.

Daar gaan we dan.. 
We hadden om 14:00 uur een afspraak bij een kapsalon in Utrecht. De afgelopen dagen was het idee leuk, beetje stoer aan iedereen vertellen wat je met je haar gaat doen.. Maar opeens kwamen die zenuwen toch wel heel erg op, want wat als het er écht niet uit ziet.. Het fijne is dan dat je samen met iemand gaat, dan is er toch niet echt een weg terug. Je wilt natuurlijk niet een vriendin in de steek laten. Ik had anders allang de trein terug genomen.

We namen plaats op de stoelen in het wacht gedeelte en keken nog even met liefdevolle ogen naar ons mooie lange haar. Nog één keer m'n handen er door heen..


Geen weg meer terug
Om je haar te kunnen doneren moet het stuk minstens 20 centimeter zijn. Je moet hierbij rekening houden dat de puntjes niet meegeteld worden én dat je haar in 1 of 2 vlechten wordt gevlochten, zoals je ook op de foto kunt zien. Als het eenmaal in de vlechtjes zit en het met een meetlint gecontroleerd wordt.. CHOP! Het wordt eraf geknipt. Dat was echt even schrikken, want er was geen weg meer terug. Oké. Alleen nog met extensions.



Hierna was het tijd om een leuk modelletje erin te knippen. Het fijne aan onze kapper was dat ze per stukje dat ze eraf knipte vroeg hoe jij het wilde. Zus of zo? Eindelijk eens geen kapper waar je huilend naar buiten loopt en ze leefden ook nog eens hartstikke met ons mee. Zo lief! Degenen die mij op instagram volgen hebben het eindresultaat alvast kunnen zien, maar hierbij alsnog: tadaaa!


The next day
De volgende dag was het tijd om nog eens goed in de spiegel te kijken. Wat vind ik er nu eigenlijk van? Nou ik vond het verschrikkelijk. Zóó kort. Het enige voordeel was dat ik veel sneller klaar met douchen was, aangezien ik geen halve fles shampoo meer nodig had. Maar daar bleef het dan ook bij. Gelukkig begon ik het met de dagen die voorbij gingen meer te waarderen. En nu wil ik eigenlijk niet meer terug. Het korte haar is luchtig, fris en lekker vlot! Wie weet gaat er binnenkort nog wel een stukje af..

Kortom, was het écht een hoogtepunt van 2014, vond ik het een enorm spannende actie, ben ik uiteindelijk enorm blij met het eindresultaat, maar ben ik vooral blij met het idee dat ik iemand anders blij gemaakt heb met mijn haar!

Wat vinden jullie van het eindrestultaat? En heb jij weleens je haar gedoneerd of twijfel je om het te doen? Mocht je meer informatie willen klik dan op deze link *hier*.

2 opmerkingen:

  1. Waaauw het staat je te gek, wat een dapper besluit! Superknap en zo'n bijzondere ervaring <3

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ah dankjewel! Bijzonder was het zeker, écht heel gaaf om eens te doen.

      Verwijderen